Week 17, 18, 19 & 20

Na een nacht rijden over, in en tussen de Andes is het tijd voor Mendoza! Mijn nicht Lotte, haar Argentijnse vriend Adolfo en hun 2 dochtertjes hebben hier in december een homestay geopend en wij zijn de eerste week van maart te gast. Een echte aanrader: Homestay La Barrica! (Voor de brochure kunt ge bij mij terecht, maar vanzelfsprekend ook bij Lotte: liselotte.coninx@gmail.com.) Het doet deugd om familie te zien en nog eens Nederlands te praten. Aan Duiters, Amerikanen, Australiërs en Engelsen geen gebrek, maar veel Belgen komen we onderweg niet tegen. Onze eerste week in het 2de grootste land van Zuid- Amerika is een week vol wijn en olijven proeven, kopen, consumeren en een echte Argentijnse bbq, klaargemaakt door the master of asado himself: Adolfo. Samen met onze persoonlijke Argentijnse gids bezoeken we nog de hoogste berg van Zuid-Amerika ‘Acongagua’ en genieten we 6 dagen in Mendoza City. Lotte, Adolfo, Josée, Luna en Nienke: BEDANKT!
De 2 volgende stops zijn Bariloche en El Bolson. Bariloche wordt beschreven als het Zwitserland van Argentinië en zo ervaar ik het ook. Een stadje ten midden van de bergen vol zwitserachtige houten huisjes. Naast onze wandeling door de bergen is de biefstuk die we de laatste avond eten zeker het vermelden waart. Argentinië staat bekend om zijn goed vlees en dat weten ze in Bariloche wel te bevestigen. Als ik Ben eraan herinner, twinkelen de ogen en worden de lippen stevig afgelekt.

Het hippiemekka van Argentinië, El Bolson, blijkt niet zo heel erg hippie meer te zijn hoewel de eigenaares van onze camping een kaal hoofd met enkel een pluk haar achteraan heeft, juwelen over de hele hand draagt, eigen brood en confituur maakt en jointen rookt. Buiten het scoren van dure bustickets naar Puerto Madryn en het checken van het lokale marktje vooral gechilled hier. 

Na El Bolson doorgereisd naar Puerto Madryn, een kuststadje in Patagonië. We huren een auto en bezoeken het schiereiland Peninsula Valdes wat bewoond wordt door pinguïns, de grote familie van de zeehond (hond, leeuw, olifant) en walvissen. De walvissen zijn al onderweg naar betere oorden, maar we zien wel 5 orca’s. Wat een spektakel! De laatste dag hier brengen we twijfelend en discussierend door en we besluiten niet verder naar het zuiden te reizen. Met veel spijt, maar dat is natuurlijk een extra reden om terug te komen! 

We ondergaan de langste busrit tot nu toe en komen 35u later aan in Salta, het noorden van Argentinië. Hier springt Ben van een 35 meter hoge brug, gelukkig mét koord, en eten we onze laatste Argentijnse steak. Van hieruit zullen we onze tocht naar Bolivië verder zetten!